Opcje wyszukiwania (Strona 1 z 8)

Oj coś drażliwy ten kolega... Ja napiszę tak... Czepiasz się autorki tekstu, a sam jesteś lekceważący w stosunku do innych wypowiadających się... To chyba nie nastawia zbyt pozytywnie... To po pierwsze... Po drugie: żądasz prawa do własnej opinii a odmawiasz go innym... Więc?
Co porównujesz tradycje istniejące w naszym narodzie od ponad tysiąca lat z komercjalnym pomysłem zza oceanu... Zupełnie nie ta liga, drogi przyjacielu...  Osobiście nie uznaję Halloween, bo nie wpisuje się w kulturę mojej narodowości i religii... Czy ktoś sobie świętuje - nie wnikam, ale głośno zawsze powiem, że to nie jest nasza tradycja... I zapamiętaj: ta forma jaką promuje obecny Halloween nie ma nic wspólnego z pamięcią o zmarłych... Bo czy wymalowany na krwawiącego trupa człowiek czci swego zmarłego przodka...? Zapewne nie...
I co jest złego w pielęgnowaniu własnych zwyczajów...? Mamy wyrzec się tego co nas stanowi od zarania dziejów, co tworzyli nasi przodkowie...? To prosta droga do wynarodowienia... Ja się cieszę, że mamy własne tradycje i wcale nie czuję się z tego powodu gorsza... No, ale Ty może tak... Lecz z tym do do psychologa a nie na forum...

Ps. ja też zauważyłam błąd: "mósi" pisze się jednak przez "u"

Wciąż próbujemy
przygotować się
do życia.
Układamy
przyszłe
minuty i dni.
Podporządkowujemy
to, co nastąpi
temu co tu i teraz.
Do linijki
dociągamy jeszcze
nie wypowiedziane
słowa.
Planujemy.
Wykreślamy.
Szkicujemy...
                 Czas.
I tylko śmierci
wpasować w to
nie umiemy.
Ona,
choć wpisana
w bieg życia,
zawsze przyjdzie
niespodziewana.
Przerwie w pół
rozpoczęte zdanie.
Zatrzyma rozpędzony
bieg zdarzeń.
I jak zwykle
zaskoczy.
Bo śmierć
nigdy nie przychodzi
w porę.
Nawet gdy
już na nią
z natury jest
przynależny
moment.

7.02.2012

"Rzeszów musi się powiększać"

Miasto to nie kłębek włóczki, którego rozwijanie polega na rozwleczeniu go po okolicy... Żeby można mówić o tym, że miasto się rozwija trzeba brać pod uwagę o wiele więcej aspektów niż nieograniczone parcie na przyłączanie na zasadzie samego przyłączania... Zresztą jak piszą fachowcy odnośnie zrównoważonego rozwoju miast polskich, cała ta polityka winna być prowadzona z głową [kwestie ochrony środowiska, zaspokajanie potrzeb całej społeczności, planowanie przestrzenne, infrastruktura, transport publiczny itp.] A najważniejsze jest, żeby umieć owe tereny wykorzystać także pod względem służącym już istniejącej tkance miejskiej... No i proces ewentualnego pozyskiwania nowych terenów powinien być rozłożony w czasie... Inaczej niczego poza niezagospodarowaną ziemią do miasta się nie wniesie...

A gdy odchodzi ktoś bliski... Umiera... To pewnie też jakiś rodzaj wypadnięcia z dotychczasowych ram... Tylko, że wtedy chyba trudniej zawalczyć z ogarniająca rozpaczą... Bo nie da się tak łatwo zmienić kierunku... To nie kwestia wyboru: nie będę studiować medycyny, pójdę na matematykę.. Tutaj w grę wchodzi osoba... Żywy człowiek ,który współtworzył z nami ten dotychczasowy kierunek... A to zupełnie coś innego niż kwestia ewentualnego powołania... I co wtedy...?

Bardzo fajny tekst... Pomimo pewnego nieprawdopodobieństwa myślę, że choćby na krótko to przykuwa uwagę i budzi pewną refleksję...

To ja się tylko pożegnałam, bo inne obowiązki wzywają... Myślę, że Pan Jacek zostanie jeszcze póki będą pytania...

A ja zapytam tak... Co by Pan radził właśnie takim jeszcze "nieopierzonym" poetom..? Czy w dzisiejszym świecie warto kusić się o pisanie...? Choćby to nigdy się ukazać nie miało...? A może trzeba szukać mentora i mecenasa, by móc choć troszkę zaistnieć...?

Dodawanie - czyli inaczej mówiąc "plus"... Mogę się pokusić o stwierdzenie, że krzyż jest dla Pana dodatnim elementem życia?

Interesujący tytuł wiersza...

Zgadzam się z Panią w 100%... Oczywiście liczę, iż mądrzy czytelnicy mojej wypowiedzi nie dopatrzyli się w niej tego, że dzielę się i czekam na zwrot... Wspomniałam tylko o pewnej zależności "podziału dóbr z miłości" bo tak to właśnie wygląda... A poważnie... Gdy daję coś od siebie staram się znów trzymać słów biblijnych: "niech nie wie twoja prawica co robi lewica"... Bo chyba wtedy ma to największy sens i znaczenie... Czyli idealnie się wpisuje w działalność Świętego biskupa z Miry...

Pozdrawiam...

Nie zawsze od razu potrzebna tabletka... Leczenie takich stanów nie musi być od razu farmakologiczne... Może dobra terapia "słowno-duchowa"...? Trudno jest ocenić tylko po wpisie... Życzę żeby przyjaciółka wyszła z tego stanu... Bo sama wiem, jak może być paskudny...