Bliżej Poety... (Strona 1 z 2)

Witam Serdecznie,
Bardzo się cieszę, że Twinn Literatura inauguruje dzisiaj pierwszą na żywo internetową rozmowę . Naszym rozmówcą jest  Jacek Napiórkowski, pierwszy literacki bohater naszego portalu. Witam Cię Jacku. To była wielka przyjemność rozmawiać z Tobą, słuchać czytanego przez Ciebie, Twojego wiersza, wreszcie czytać Twoje wiersze. Życzę ciekawej rozmowy i satysfakcji z jej przebiegu, zarówno Tobie jak i czytelnikom Twinn-u.
Jerzy Janusz Fąfara

Dobry wieczór...

Interesujący tytuł wiersza...

Słuchając wywiadu z Panem odkrywam pewne podobieństwa... Identycznie myślę w kwestii zainteresowania się poezją - ta odmienna wrażliwość...

Witam Panie Jacku,
Często zdarza się, że w danej grupie zawodowej, jej przedstawiciele rywalizują ze sobą, czasem dość mocno. Potraktuję zatem twórców literatury jako grupę zawodową i spytam czy w Waszym środowisku również tak bywa? Czy poeci ze sobą rywalizują?

wrażliwość odmienna od mediany społecznej, na której zasadza się demokracja, czyli dominacja statystycznej większości, ale sztuka, poezja, to coś innego niz polityka czy socjologia- to indywidualny pryzmat, osobny, nie mający nic wspólnego z głosem stada...więc dlatego tak sie poznaje te skłonnośco do samotnego głosu...

tak, poeci rywalizują jak wszyscy inni, bywaja zazdrośni i nieznosni, ale równiez wspaniali, jak wszyscy, Mickiewicz szydził  ze Słowackiego itp, nie mówiąc o zapiekłej kłótni Miłosza i Herberta, Miłosz pisał, że zycie poetyckie to festiwal prózności, ale tak bywa chyba zawsze, gdzie wchodzą w gre piekne stroje i splendor dumy, a w przypadku poezji tym bywa język, który wbrew pozorom moze być bardzo strojny. Czy jest jakies szzczególne zainterowanie się czymś poetów świata? Piszą o wszystkim, nie ma barier, chwalą i buntują się często niemal jednocześnie, i w tej sprzeczności czesto ich siła, jak to było u Miłosza. No i zawsze miłość,śmierć, przemijanie, ale także radość zycia, nieraz utracjuszostwo...i pochylenie się nad chwilą, fotografia chwili, to poezja.. sekwencje chwil

literatura  podobnie jak malarstwo, muzyka, rzezba nie cierpi na ból utraty młodości- ta stanowi najwazniejszą częśc kultury masowej. Pisarz pisze do końca- to jakis rodzaj nagrody za to,że kiedy zaczyna wszyscy maja go gdzieś. Młody pisarz jest w jakims sensie podejrzany, bo jak może powiedziec coś ważego osoba z niewielkim doświadczeniem? Ale jakośc pisarstwa nie zawsze zasadza się na doświadczeniu. Młodzi poeci, tacy jak Keats, Shelley, Byron czy wspaniały Lermontow, a u nas choćby Wojaczek, Bursa zyskują czytelników, a póxniej poklask i sławę dzięki oryginalnej wizji, wyobrażni, jakiemuś idiomowi swoich wierszy, który nie jest podobny do niczego... gwałtownemu zyciu, które nie boi się smierci.. więc doświadczenie to tylko część układanki

poradzę to co kiedyś Miłosz poradził w USA podczas jakiegoś wykładu w Californii, choć robił to nieczęsto:
nie bądżcie podobni, nie naśladujcie, piszcie po swojemu, ja dodam: nie szukajcie od razu mentorów, spiłujcie trochę zeby na własnych błedach, i czytajcie, bo takich jak wy przed wami było setki, i tez na poczatku nie wiedzieli jak to jest, a póxniej ich zaklinania i rozpoznania zmieniły świat, nasze serca, głowy i dusze, a nawet ciała....

Dziękuję za odpowiedź
A co Pan czuje czytając twórczość swoich kolegów? Zazdrość, podziw, a może twórczość któregoś z nich sprawiła, że pod jej wpływem, stworzył Pan coś co wcześniej nie przyszłoby Panu do głowy? I nie mam tu oczywiście na myśli "kradzież myśli":) ale o natchnienie, rozbudzenie myślenia w pewnym kierunku...

A to już koniec myślałam, że Pan Jacek jeszcze odpowie...