Opcje wyszukiwania

Plany na najbliższy miesiąc:
Wprowadzam na rynek powieści dla młodzieży, komedie. "Rodzina Pompadauz i purkająca (pierdząca) świnia z obwisłym brzuchem" kapitalna książka, śmiałam się w głos, o rodzinie z początku lat 1900, która przenosi się w czasie do teraźniejszości.
"Coolman i ja" o chłopcu, który stworzył sobie w wyobraźni super bohatera (obecnie czytam)
oraz "Baśniarz" thriller dla młodych dorosłych (przeczytałam na wdechu).
wszystkie te książki, są przekładami z Niemiec.

Z przyjaźnią pisarzy, jest tak jak z normalną przyjaźnią międzyludzką. Dużo zależy od osobowości. Widujemy się na bankietach, wieczorach zorganizowanych przez wystawców, podczas Targów Książki np. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu. Nie spotkałam się z zawiścią. Chyba, ze jakiś autor wypowiedział się niepochlebnie o innym, nie daj Boże w swojej książce, wówczas można się narazić.
Spotkałam się natomiast z postrzeganiem Polskich autorów w świecie. np. dla Niemców jesteśmy tymi gorszymi. Patrzą na nast trochę tak, jak Polacy patrzą na Rosję, Ukrainę. To widziałam wielokrotnie.

Mam nadzieję, że spotkam odpowiedniego producenta filmów do mojej powieści. Z jednym prowadzę już rozmowę o adaptacji "Ceremonii" Janusza Koryla, autora z Rzeszowa, któremu wydałam i osobiście redagowałam powieść.

Przyszłość wydawnictwa? To bardzo trudne pytanie. Sporo jeżdżę na targi książek za granicę. Do Włoch, Niemiec, parę dni temu wróciłam z europejskich targów książki z Saarbrucken w Niemczech. I myślę tak, skoro tam, na światowym rynku wydawnictwa książkowe jeszcze sprawnie funkcjonują, to może nie będzie ze mną tak źle, jeszcze przez najbliższych kilka lat. Podpatruję nie wydawnictwa Polskie lecz właśnie zagraniczne. To mi pozwala słyszeć, że okładki wydanych przeze mnie książek są w Polsce niespotykane, że stoisko na targach w Warszawie zrobiło na kim wrażenie, że formy promocji… Gdybym nie słyszała takich zwrotnych informacji, przy takim nakładzie pracy jaki wkładam w firmę, chyba bym zaprzestała.

Najmilsze spotkanie jakie wspominam, było bodajże w 2005 roku w szpitalu wojewódzkim w Rzeszowie. Jeden niepełnosprawny chłopczyk napisał do mnie list po tym spotkaniu (jest on udostępniony na mojej stronie) niesamowicie mnie wzruszył. To miłe, kiedy przychodzą potwierdzenia, że twoja praca ma sens, komuś sprawia radość.

Książka dla dorosłych będzie. Napisałam ją już wiele lat temu i w zeszłym roku przerobiłam na scenariusz do filmu. Jest to historia kobiety, Magdy. Magda ma dwie córki i jest farmaceutką. Zwyczajne życie komplikuje się, kiedy odkrywa, że słyszy myśli swojego męża. Książka nosi tytuł „Męski punkt widzenia”. Będzie to farsa na życie małżeńskie. Sama nie mogę się jej doczekać.

W „Odwiedzając czarownice” łamię mit o czarownicach. Kiedyś czytałam „Młot na czarownice” i bardzo mi się ta książka nie spodobała, jest tragiczna. W wielu bardzo starych kulturach czarownica, wiedźma była uważana za kobietę mądrą, wiedzącą, skąd wywodzi się słowo wiedźma. Zależało mi aby powrócić do tego obrazu i zerwać ze straszeniem dzieci.

Nie mogę się doczekać lipca, wówczas mam urlop i chętnie zasiądę do pisania pierwszej części przygód małych gnomów pt.: "Kuklaki i papcio Facelek"

Niekiedy na spotkaniu autorskim bawię się z dziećmi w tworzenie historii. Jedno dziecko zaczyna opowieść, drugie coś od siebie dodaje… po dziesiątym mamy naprawdę niestworzoną bajkę 

Teraz już rzadziej, są nastolatkami. Obecnie więcej czerpie ciekawych inspiracji ze spotkań autorskich gdzie małe dzieci zasypują mnie pytaniami, o czym będą kolejne opowiadania. Czasami pytam je o czym chciały by poczytać. Natomiast moje córeczki są pierwszymi czytelniczkami i… niekiedy służą korektą językową

Urodziłam się w Ropczycach gdzie mieszkałam na ulicy Marii Konopnickiej, to wystarczyło, aby zapoznać się z jej literaturą. Świat Krasnali fascynował mnie odkąd pamiętam a ulubioną książką mojego dzieciństwa była „Malutka Czarownica”.