2012.07.17
Pomiar siły nośnej, czyli: dlaczego samolot startuje?
W poprzednim odcinku zajmowaliśmy się porównywaniem wartości oporu powietrza, jaki stawiają strumieniowi ciała o różnych kształtach. Obecnie zademonstrujemy wpływ kształtu np. płata samolotu, na wielkość siły nośnej wytworzonej przez ten kształt.
Tytułem wstępu
Cechą charakterystyczną każdego profilu lotniczego jest zdolność do efektywnego wytwarzania siły nośnej pod wpływem powietrza opływającego profil. Profil taki (a właściwie - cały płat, który zbudowany jest z wielu profili) wchodząc w strumień powietrza, staje na jego drodze (o czym mogliśmy się przekonać w poprzednio publikowanym doświadczeniu o oporze powietrza) i trochę mu przeszkadza. Cząsteczki powietrza muszą nieco przyspieszyć, obiegając przeszkodę – czyli płat. Kiedy powietrze (inny gaz lub ciecz) przyspiesza, to w strumieniu jednocześnie zmniejsza się ciśnienie, które zaczyna „zasysać” kształt (w tym przypadku: płat). Tak doszliśmy do opisu zjawiska będącego podstawą aerodynamiki: cząsteczki powietrza muszą obiegać wypukłość górnej części płata; tam przyspieszają, a jednocześnie w ich strumieniu zmniejsza się ciśnienie: samolot jest wsysany w górę i dzięki temu lata.
Eksperymentujemy
Profile lotnicze są przedmiotem badań w tunelach aerodynamicznych: chodzi o to, aby otrzymać jak największa siłę nośną oraz zminimalizować opór strumienia danego profilu.
Przy pomocy prostego przyrządu dynamometrycznego oraz regulowanego strumienia powietrza, będziemy mogli przeprowadzić proste pomiary siły nośnej wytwarzanej przez różne profile, znajdujące się w dołączonym zestawie, oraz stwierdzić doświadczalnie jaki wpływ na tę siłę ma kształt profilu. Przyrząd, którego wirtualny model prezentujemy, nazwany został wagą jednoskładnikową, a jego projekt opublikował H. Backe w swojej znakomitej książce pt. „Z fizyką za pan brat”. Urządzenie składa się z lekkiej ruchomej dźwigni, dynamometru i zestawu profili do badań.
Lewym kursorem myszy, wybieramy jeden z profili i umieszczamy na lewym ramieniu wagi, na wprost wirnika wytwarzającego strumień powietrza. Używając przycisku start uruchamiamy strumień: strzałki pulsując wyznaczają kierunek ruchu powietrza wokół profilu, zaczyna on reagować na strumień wytwarzając siłę nośną, której wartość odczytujemy na skali dynamometru. Zwiększając obroty wirnika (używamy do tego manetki umieszczonej po prawej stronie), zwiększamy prędkość strumienia, a w rezultacie siłę nośną. Badając różne profile i obserwując wyniki pokazywane przez dynamometr - przekonamy się, że od ich kształtu (kształtu profili) w dużej mierze zależy siła nośna.
I co z tego?
Profile lotnicze i wszystko co dotyczy ich projektowania, ma zastosowanie w produkcji wszelkich maszyn latających: śmigłowców, samolotów, szybowców oraz w pochodnych dziedzinach techniki. Zagadnienia te są także ważne przy opracowywaniu aerodynamicznych nadwozi superszybkich samochodów sportowych i wyścigowych. W tym ostatnim przypadku chodzi naturalnie o nieco inne wykorzystanie właściwości strumienia powietrza, pomagające nie w sprawnym odrywaniu się od ziemi ale raczej w „dociskaniu” pojazdu do niej.
T-S