Twój przyjaciel... serial

Może są tacy aktorzy, którzy się nie pokalają grą w serialu, ale przecież są tacy aktorzy, których dziś znamy z dużego ekranu a swoją karierę zaczynali właśnie w serialach:  Roger Moore, Denzel Washington, George Clooney, Johnny Depp, Brad Pitt i jest ich jeszcze kilkoro...

Zgadzam się z Shepardem. Gajos mógł być Jankiem do końca życia, tak jak Richard Dean Anderson MacGyverem . Niedawno gdzieś czytałem, że jak ten drugi odbierał jakąś nagrodę za dotychczasowy dorobek twórczy, to  prowadzący popełnił straszną gafę i zapomniał jego prawdziwego imienia i nazwiska i poprosił na scenę MacGyvera :-):-) Chociaż ja lubiłem go bardziej za rolę w serialu Gwiezdne wrota.

A ja zdecydowanie wolę polskie seriale (nie tasiemce wg uwagi Sheparda). Kloss, Czarne chmury, Podróż za jeden uśmiech... i Dyzma Właśnie przed chwilą oglądałem powtórkę I odcinka w tv

"... Podróż za jeden uśmiech... "

Wakacje z Duchami, Stawiam na Tolka Banana, Gruby, Do przerwy zero jeden, Samochodzik i Templariusze.

No niestety, robili te filmy fachowcy, tacy jak Jędryka, który czuł świetnie "tworzywo" i odbiorcę. Dziś takich majstrów już nie ma. Nie ma też tak utalentowanych, polskich aktorów - dziecięcych i młodzieżowych. Nie wiem co robili wtedy reżyserzy, że z małoletnich naturszczyków kreowali zawodowców na planie, ale im się udawało Dziś... szkoda gadać. Bracia Mroczkowie - nie leżeli nawet koło Sikory, Gołębiewskiego, Dymka, Łobodzińskiego (Abel - Twój Brat... rewelacja!) czy Mosiora, a Kasi Cichopek - daleko do Agaty Siecińskiej czy Joasi Duchnowskiej (na marginesie: szkoda, że tak szybko zgasła... mogła być...  wyjątkowa...).

No i druga sprawa - scenariusze! Wszystkie te filmy oparto na solidnych tekstach znakomitych pisarzy: Bahdaja, Domagalika, Niziurskiego, Boglar, Nienackiego (bez względu na to, co o tym ostatnim się pisze poza literaturą   )

S.

Do tvmaniaka, czym?! Bo te seriale robili fachowcy z prawdziwego zdarzenia i grali w nich prawdziwi aktorzy, a nie ta cała wiocha z kastingów pożal Bóg współczesnych serialowych "gwiazd"!

Masz rację tvmaniak ale zwrócę Ci uwagę że "żygasz już", czyli że Ci się przejdło. Oglądałeś to pewnie po kilka razy. A czy byłbyś w stanie ogladnąć kilka razy M jak miłość dopóki Ci sie na znudzi? Czy po drugim (lub pierwszyn) razie miałbyś dość? Między jednymi i drugimi serialami pod tym względem jest duża różnica.

Moim ulubionym był sex w wielkim mieście. I paradoksalnie sex w tym filmie odgrywał drugorzędną rolę, bo na pierwszym planie była przyjaźń i miłość serialowej czwórki. Dążenie do odkrycia i docenienia najprostszych prawd rządzących naszym życiem. To nie był tasiemiec w stylu takim, że gdy ktoś upada w jednym odcinku to podnosi się przez 4 kolejne. Każdy odcinek miał początek i koniec, a fabuła była zawsze wciągająca i wielokrotnie dawała do myślenia. Bardzo się cieszę, że serial doczekał się ekranizacji filmowej. I ilekroć, na jakimś kanale tv wyłapię powtórki tego serialu, z miłą chęcią siadam przed TV

"... A z jakiego serialu ten tekst, pamięta kto? "Pyrkosz, pyrkosz i nie jedziesz!" ..."

Klasyka: Czterej Pancerni i Pies, odc. "Kwadrans po nieparzystej". Tekst Gustlika do Wichury, którego grał właśnie PYRKOSZ.

Shepard właśnie wytłumaczy fenomen dawnych seriali. Mogły być najsłabsze, ale tak podobały się w dzieciństwie że do dziś mamy do nich wielki sentyment. A przecież i "Pancerni" i "Kloss" to w wiekszośći gra aktorska wcale nie największych lotów. W Klossie fabuła nieco lepsza ale scenografie czasami jak w teatrze. Już "Pogranicze w ogniu" jest lepiej dopracowane ale i tak gra młodych aktorów (jeszcze w szkółce filmowej) czasami rozkłada naiwnością na łopatki. Ale sam wciąż lubię to oglądać. Nasze dzieci z rozrzewnieniem będą wspominały kiedyś wcale nie dzisiejsze telenowele ale średniozaawansowane gry komputerowe. Zawsze z przyjemnościa wraca się do emocji młodych lat.

Inteligentni ludzie to umysły ścisłe, a umysłom scisłym podoba się tylko to, co już... Sentyment do starych seriali jest zatem dowodem na inteligencję naszego społeczeństwa