Powoli stajemy się Indianami

Owszem, nie można zaprzeczyć, w jakiś sposób położenie nacisku na prestiż buduje, ale... W tym "ale" mieści się bardzo wiele. W większości kultur prestiż rodził się na bazie praktycznych dokonań - prestiż wojownika oparty był na ilości zwycięstw, prestiż kapłana - na zaangażowaniu w kult, na skuteczności podejmowanych obrzędów itd. Bardzo dobrym przykładem są społeczności Rzymian, albo średniowiecznych Europejczyków. Tutaj prestiż był wprost powiązany z jakościowym i ilościowym wymiarem dokonań. Wódz rzymski, czy chrześcijański rycerz, był stawiany tym wyżej, im więcej victorii odniósł, im więcej wrogów pokonał. Grecki myśliciel był tym wyżej ceniony, im większą liczbę przeciwników w uczonych dysputach pokonał zbrojny w oręż logiki. Tu jest właśnie sedno.
Dzisiaj w naszym społeczeństwie, podobnie jak w świecie Kwakiutlów, ceni się tych, który walczą o swój prestiż. Ale walczą metodami i na gruncie oderwanym od treści, które (jak chcielibyśmy wierzyć) powinny o wartości człowieka stanowić. Wartościami kreującymi pozycję jednostki nie sa dokonania, nie są osiągnięcia przynoszące realny zysk społeczności, ale to, co populistyczne, pragmatyczne i utylitarne.
Przecież przyznać musisz, Rufusie, że wielbimy nie tych, którzy przysłużyli się rozwojowi naszego społeczeństwa, ale tych, którzy daleko skakali (Małysz), szybko jeździli (Kubica), ładnie śpiewali (Doda), fajnie grali (Linda), śmiesznie mówili (Pazura), skutecznie cwaniakowali (Rutkowski)...
Czego uczą dzisiejsze autorytety? Ilu Polaków autorytet widzi w Wojtyle, Szymborskiej, Miłoszu, Bartoszewskim, Kołakowskim, Brzezińskim, Mazowieckim? W Wojtyle, a nie JPII właśnie? A ilu, spośród tych, którzy wielbią Jana Pawła II zna jego dzieła?
Nie, w tym tekście nie ma przesady. I to jest bardzo smutne.
Bardzo żałuje, że obudziłem się w świecie goniącym za tak niskimi wartościami, gdzie wszystko sprowadza się do kreowania swojego jak najbardziej cennego wizerunku, za którym to kreowaniem nie idzie  nic głębszego...

Właśnie takiego wywodu w twoim felietonie mi zabrakło. Rozpisałeś sie o niewolnikach zakopywanych pod fundamenty, o zasadach odpłacania za zdradę małżeńską itp., a pominąłeś najważniejsze elementy współczesnego życia człowieka, do którego nawiązujesz. Wiem, że jesteś erudytą i przeczytałeś masę książek ale nie musisz tego udowadniać. Znacznie bardziej inspirujący jest twój pierwszy komentarz na forum niż cała reszta.