Depresja - niedoceniany temat miejski

Z chorymi na depresję jest nie lada problem. Mam przyjaciółkę z lekką (niewyleczoną) depresją. Tak mi się przynajmniej wydaje. Co jakiś czas objawia sie to panicznym strachem przed przyszłością i bardzo zła samoocena. Nie umiem do niej dotrzeć, że trzeba się cieszyć każdym dniem i każdym, nawet najmniejszym osiągnięciem. Z drugiej strony nie jest to depresja na tyle silna, że odważyłabym się namawiać ją na jakieś środki farmakologiczne. Nie wiem jakie sposoby istnieją pomiędzy. Może ktoś doradzi?

Nie zawsze od razu potrzebna tabletka... Leczenie takich stanów nie musi być od razu farmakologiczne... Może dobra terapia "słowno-duchowa"...? Trudno jest ocenić tylko po wpisie... Życzę żeby przyjaciółka wyszła z tego stanu... Bo sama wiem, jak może być paskudny...

A ja byłabym wdzięczna autorce, gdyby wyjaśniła mi cel napisania tego artykułu. Biorąc hipotetycznie pod uwagę, że czyta go osoba depresyjna.... Dowiaduje się,że wizyta u lekarza jest koniecznością - z tym akurat wbrew poprzednim komentarzom akurat się zgadzam -ale dostać się do niego jest niemożliwością! To co ten biedak z depresją ma zrobić? Chyba tylko się powiesić.

alutka> A ja byłabym wdzięczna autorce, gdyby wyjaśniła mi cel napisania tego artykułu. Biorąc hipotetycznie pod uwagę, że czyta go osoba depresyjna.... Dowiaduje się,że wizyta u lekarza jest koniecznością - z tym akurat wbrew poprzednim komentarzom akurat się zgadzam -ale dostać się do niego jest niemożliwością! To co ten biedak z depresją ma zrobić? Chyba tylko się powiesić.

Myślę, że autorka to właśnie wyjaśniła. Dużo się mówi o depresji. Mówi się żeby ludzie ten stan leczyli. Jednak jak przyjdzie podjąć to leczenie, to problem tkwi w naszej chorej służbie zdrowia. I co? Znowu jesteśmy w czarnej d...e! Przepraszam za ton mojej wypowiedzi, ale jak pomyślę o naszej "kochanej" służbie zdrowia, to ... eeee szkoda słów.

Depresja – ta zdiagnozowana, a nie hasło dla smutasów – to ciężka choroba. Temat bardzo na czasie. Krótki dzień, mało światła, brak ruchu i … nasze samopoczucie automatycznie się pogarsza.

Są osoby, które mają skłonność do depresji w okresie jesienno-zimowym, ale tym roku jesień dla nich łaskawa – bo słoneczka nie brakowało.
Jedynym lekarstwem dla cierpiących  jest wykazanie choć odrobiny chęci powrotu do zdrowia. Nie ma nic gorszego od odcięcia się od ludzi i zamknięcia w domu. Człowiek to jednostka społeczna. Naturalnie potrzebuje kontaktu z innymi. Spotkania z rodziną, znajomymi i przyjaciółmi często są w stanie więcej zdziałać niż kolejna porcja antydepresantów.
Nawet jeśli nie ma się rodziny, trzeba szukać możliwości takich spotkań. Nawet w Rzeszowie organizowane są różne kursy, spotkania, wernisaże….każdy pretekst jest dobry.

Rynek pracy jest trudny, ale zdobycie jakiejś pracy – na początek niekoniecznie tej wymarzonej – nie jest niemożliwe.
Trzeba najpierw wyjść do ludzi. Pracując nawet dorywczo ma się szansę na zdobycie nowych kontaktów no i doświadczenia. To już coś.
Zawsze można próbować realizować swoje pomysły, każdy najmniejszy własny! sukces cieszy trzykrotnie bardziej.
Nie każdy ma zadatek na wielkiego biznesmena, ale każdy ma szansę w życiu zrobić coś dobrego, wartościowego.

Nikt nie zorganizuje życia drugiej osobie.
Ty też nie załatwisz spraw za swoją przyjaciółkę.